Bir Dost

Sevgili Okurlarım, bu gün Sizlere bir dosttan bahsedeceğim. Eminim çoğunuz Onu en az benim kadar iyi tanırsınız. Dostumuz; Eğitimci, Şair ve Yazar Mustafa Zincirkıran. Sayın Zincirkıran’ı kendisinin anlatımıyla tanımaya çalışalım:

“10 Şubat 1956 yılında Adana’nın Ceyhan ilçesine bağlı yeşil bahçe köyünde fakir bir ailenin son çocuğu olarak dünyaya gelmişim. İlkokulu köyde, bir yıl aradan sonra başlayarak ortaokulu Ceyhan’da, liseyi de Adana Yapı sanat okulunda okuyarak bitirdim. Konya Selçuk Eğitim Enstitüsü fen bölümünden 1980 yılında mezun oldum.

Şubat 1982’de öğretmen olarak Bolu’nun Mengen İlçesinde göreve başladım. Bolu’dan sonra tayinim Kahramanmaraş’a çıktı. Kahramanmaraş ve İlçelerinde çeşitli okullarda yirmi yıl öğretmenlik ve idarecilik yaptım. Bir gün 657 / 76. madde gerekçe gösterilerek Mardin iline tayin (pardon sürgün) edildim. Mardin’de 5 ay çalıştıktan sonra tekrar Kahramanmaraş’a tayin edildim. Kahramanmaraş’ta yedi yıl daha çalıştıktan sonra emekli oldum.

Evliyim. İki kız ve bir oğlum var. Allah’ın nasip ettiği zamanlarda şiir yazmaya çalışıyorum. Şiirlerimde bazen bir derviş, bazen bir öğretmen bazen de yağız atlı bir Türk milliyetçisi duygularıyla dopdolu oluyorum. İnsanı ötelere götüren duyguları çağrıştırdığını düşündüğüm kamış NEY sazından ses çıkarabiliyorum. Kadirli’de yaşıyorum. Behlül mahlasıyla şiir yazıyorum. İşte ben buyum aziz dostlarım.” Dostumuzun birde şiirini okuyalım:

Nasıl Unuttum

Geçici hayatla geldim cihana

Yolcu olduğumu, nasıl unuttum.

Soluklanmak için uğradım hana

Yolcu olduğumu, nasıl unuttum.

Kanun usûl böyle Âdem’den beri

Günler hep geçiyor dönülmez geri

Duymuştum bu dünya bir uğrak yeri

Yolcu olduğumu, nasıl unuttum.

Anamla birlikte sanki bir candım

Bu dünyada bizler bakiyiz sandım

Anam babam öldü ancak uyandım