Eğitimde Yeni Yaklaşımlar Kursu Başladı.

Kahramanmaraş Anadolu Lisesi salonunda mahalli Hizmetiçi kapsamında Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi Eğitim Fakültesi-Eğitim Bilimleri Bölümünden Doç. Dr. Hasan Güner Berkant’ın eğitim görevlisi olduğu Eğitimde Yeni Yaklaşımlar Kursu Başladı.

Dulkadiroğlu İlçe Millî Eğitim Şube Müdürü Mehmet İspiri’in Eğitim Yöneticisi, Kahramanmaraş Anadolu Lisesi Müdürü Mehtap Süt’ün ise Eğitim Merkezi  Müdürü olduğu, 25 Eğitimcinin katıldığı “Eğitimde Yeni Yaklaşımlar” kursu 09-13 Temmuz saat 13.00-18.00 saatleri arasında yapılıyor. Kursta kursiyerlere;  Eğitimde Dönüşüm, Eğitimde Yenilikçi Pedagojiler, Web Araçlarını Yenilikçi Pedagojilerle kullanılması, Öğrenme Aktivitelerinin tanımı ve Ders Planı Tanımı, Dijital becerilerinin Geliştirilmesi, 21. Yüzyıl Okulları İçin Yeterliliklerin Tanımlanması, Proje Tabanlı Öğrenme Yaklaşımı, Yetişme Eğitimi ve İletişim Becerileri, Ölçme ve Değerlendirme ana başlıkları altında bilgiler verilecek.

“Eğitim bilimindeki çağdaş yaklaşımlar, Gelişmiş ülkeler tarafından kullanılan, Üzerinde sayısız araştırmalar yapılmış ve etkisi kanıtlanmış olan, Çoğunlukla öğrenci merkezli uygulamalardır.” Diyen Doç. Dr. Hasan Güner Berkant, Eğitimde Yeni Yaklaşımların Yapılandırmacılık, 5E Öğrenme  Modeli, STEM Eğitimi, Allosterik Öğrenme, Proje Temelli Öğretim, Anlamlı Nedensel Düşünme, Senaryo Temelli Öğrenme, Durumlu Öğrenme, Çoklu Zeka Kuramı gibi birçok kuram, yaklaşım ve model bulunduğuna işaret etti.

Doç. Dr. Hasan Güner Berkant,  daha sonra şu ifadeleri kullandı:

“Eğitimde Yeni Yaklaşımlar , Eğitim bilimine ilişkin en çok tartışılan hususlardan biri, temellerini gelişim psikolojisi ve öğrenme psikolojisine yönelik çalışmaların sonuçlarından alan öğrenme-öğretme kuram, yaklaşım ve modellerinin, kuramsal bir yapıdan öteye geçip nasıl uygulamaya dönüştürülmeleri gerektiğidir.

Çünkü öğretmenlerin ya da öğretmen adaylarının bir kısmının, öğretmen eğitiminde aldıkları pedagojik formasyon eğitimlerinde öğrendikleri birçok kuramsal bilgiyi uygulamaya dönüştüremedikleri ya da nasıl dönüştüreceklerini bilmedikleri görülmektedir.

Bu durum, kavramsal düzeyde “kuram-uygulama kopukluğu” olarak, bilginin işlevselliği açısından ise “bilginin gerçek yaşama aktarılamaması” olarak da tanımlanabilir”