Gezinin Yıl Dönümü Hikâyesi

Gezinin yıl dönümünün Kahramanmaraş’ı da etkileyebileceği hiç aklıma gelmezdi. 01 Haziran 2014 Pazar günü tüm piknik alanları jandarma ve polis tarafından tedbir amaçlı kuşatıldı.

Bu kuşatma yüzünden kişi ve kurumların büyük bir bölümü daha önceden planladıkları piknik organizasyonlarını iptal etmek zorunda kaldılar.

Pazar günü pikniğini iptal eden kurumlardan birisi de müdürlüğünü yaptığım Özel Özderya Koleji idi. On yılı aşkın bir süreden beri Mayıs ayının son pazar günü velileriyle toplu olarak piknik yapan Özel Özderya Koleji’nin bu seneki pikniği Pazar günü Kapıçam da yapılacaktı.

Her şey en ince ayrıntısına kadar düşünülmüştü. Velilere ve misafirlere sunulacak ikramlar belirlenmiş, piknik alanında öğrencilerin ve velilerin katılacağı oyunlar ve yarışmalar ayarlanmış, yarışmalarda dereceye gireceklere verilecek ödüller hazırlanmıştı. Davetiyeler yollanmış, mesajlar çekilmişti.

Pikniğe altı yüz kişi katılacaktı. Altı yüz kişilik hazırlık yapılmıştı. Davetlilere; sabahleyin ekşili çorba, öğleyin saç kavurması ikram edilecekti. Çay ikramı ise akşama kadar aralıksız sürecekti.

Dokuz yüz adet küçük ekmek yaptırıldı. Ekşili çorba sabah namazından sonra pişirilmeye başlandı. Yarışmalarda kullanılacak salatalıklar, yumurtalar, simitler, yoğurtlar, karpuzlar, dondurmalar alındı.

Okul Aile Birliği Başkanı Sayın Eda Alıç; “Ben pikniğimize katılan tüm misafirlerimize bazlama ikram edeceğim” diyerek tüm hazırlıklarını tamamlamıştı.

Öncü ekiple beraber Pazar sabahı saat 07.00’de Kapıçam Piknik Alanına hareket ettik. Saat 07.30’da bir hafta önceden belirlenen alana ulaştık. Alanı güvenlik şeridiyle yabancılara kapattık. Kamyonetteki tüm malzemeler özenle indirildi. Mutfak ve bazlama teşkilatı belirlenen yerlere kuruldu. Ses düzeni ayarlandı. Hoş geldiniz pankartları uygun yerlere asıldı.

Hazırlıklar bitmek üzereyken piknik alanı sorumlusu Mecit Bayton telefonla beni aradı ve ilk kara haberi o verdi. “Fatih Hocam, bu gün Gezi Olaylarının yıl dönümüymüş. Güvenlik güçleri büyük bir gurubun eylem yapacağını haber almış. Bu yüzden piknik alanına girişleri yasaklamış. Okulunuz adına asmış olduğunuz ‘hoş geldiniz’ yazılı pankartları indirmenizi istiyorlar. Yetkililerle görüşmek için lütfen buraya gelir misiniz” dedi.

Canım sıkıldı, “on dakikaya kadar gelirim” dedim. Daha telefonumu kapatmadan telefon tekrar çaldı. Müdür yardımcım Bilal Şen Bey’di arayan. “Efendim Bilal Hocam” dedim. “Fatih Hocam, bizler Kapıçamın girişindeyiz. Güvenlik güçleri yedi/yekiz araçlık bir veli gurubunu ve bizleri içeriye almıyorlar. Sizi haberdar etmek istedim. Ne yapmamızı istersiniz” dedi.

Kara haber/Felaket yalnız gelmezmiş. Arkadaşlara; “ Benim giriş kapısına kadar gitmem gerekiyor” diyerek arabama bindim ve giriş kapısına doğru hareket ettim.

Giriş kapısına vardığımda İl Emniyet Müdürümüz Sayın Ümit Yaşar Adalar’la karşılaştım. Selam verdim ve kendimi tanıttım. İdareci arkadaşlarımın, personelimin ve velilerimin içeriye alınmadığını, bizlerin burada bulunuşunun piknik amaçlı olduğunu ve bu sebeple izin verilmesini rica ettim.

Sayın Emniyet Müdürümüz çok nazik bir biçimde bir müddet içeriye alamayacaklarını belirtti. Bu durumun ne kadar devam edeceğini sorduğumda kesin bir şey söyleyemeyeceğini belirtiler.

Dışarıda tutulan personel ve velilerimin yanına gitmek üzere oradan ayrıldım. Gördükleri manzaradan rahatsız olan bir bölüm velimiz tedirgin olduğu için daha fazla beklemeden ayrılmışlar. Geri kalan velilerimizle yaptığımız görüşmenin neticesinde pikniği iptal etmenin en doğru yol olacağı kararı neticesinde geleneksel veli pikniğimizi iptal etmek zorunda kaldık.

En doğru karar buydu. Herhangi bir öğrencimizin, çıkabilecek bir olay sonrasında gerek ruhsal gerekse fiziksel bir şiddete maruz kalmasındansa piknik iptal edilmeliydi. Öylede yapıldı.

İnsanların daha doğal ortamlarda gezi yapmasını istediklerini söyleyen “Geziciler” senede bir yapabildiğimiz gezimizi berbat ettiler. Gölge etmesinler zatıâlilerinden başka ihsan istemiyoruz…