Doğa Koleji Tiyatro Kulübü öğrencileri DUBİ (Duyun Bizi!) oyununu sahneledi.

30 kişilik oyuncu kadrosuyla “Savrulma”, “İyi Olur İnşallah!” ve “İnsanat Bahçesi” bölümlerinden oluşan “DUBİ” büyük ilgi gördü.

Doğa Koleji Tiyatro Kulübü öğrencileri DUBİ ile büyük alkış alırken gençlerin DUBİ ile verdiği önemli mesajlar dikkatten kaçmadı:

Doymadı insan, koskocaman dünya yetmedi… Ve insan, insanı kirletti; insan, insanı tüketti!

Ve dünya, koskocaman dünya yetmemeye başladı.

Bencillik, çıkar ilişkileri, umursamazlık, vurdumduymazlık ve toprak kavgaları…

Kan davaları, savaşlar… ölümler… Veee açlık baş gösterdi ve kan akıtmaya doymadı insan, hem de kardeş kanını…

ETKİNLİĞE AİT FOTO-VİDEOYU İZLEMEK İÇİN LİNKE TIKLAYIN

https://www.youtube.com/watch?v=rnSyJeXnsOE

Salonu dolduran veli, öğrenci ve öğretmenlerin alkışları ve oyunu sahneleyen öğrencilerin büyük mutluluğu görülmeye değerdi.

Mucize ilacın öğrencilerdeki olumlu etkisi sahneye, gökkuşağı renkleriyle yansıdı.

Oyunun senaryo yazarı ve yönetmeni Doğa Koleji Edebiyat Öğretmeni ve Sosyal Etkinlikler Koordinatörü Nevzat TARAKÇI oyunla ilgili şu bilgileri verdi:

“Hayatın renklerinden kopuk, durağan, donuk ve kurak eğitim sistemimize nefes aldıracak, sosyal medyayla uyuşan, ilgisizlik ve umursamazlıkla buruşan öğrencilerin yüzünü güldürecek, yürekleri yaşama sevinciyle dolduracak güçlü, mucizevi bir okul etkinliğidir tiyatro.”

Tiyatro, okul hayatını renklendirecek gençleri kanatlandıracak bir tılsım, parlak bir gökkuşağıdır.

Öğrencinin öz güveni mi eksik; gençler, okula karşı ilgisiz mi, öğrenmeye tepkisiz mi, işte size olağandışı bir dokunuş, mucizevi bir ilaç…

Nedendir bilinmez okullarımızın üvey evladıdır tiyatro.

Tiyatro çoğu zaman okullarımızın dış kapısında sefil ve perişan, bazen okul duvarının dibinde üzgün ve süzgün, zaman zaman da salonların loş köşesinde hareketsiz, baygın… keşke ben de şu sahnede bir yer bulabilsem, şu sahneye bir çıkabilsem diye bekliyor.

Bu hazin manzarayı gören, bu mucizevi ilaçla gençleri tedavi etmeyi düşünen eğitimcimiz, idarecimiz ne yazık ki çok az!

Oysa tiyatroyla tedavi olamayacak çok az öğrenci tanıyorum…