Gönül Felekoğlu’nun çok acıklı öyküsü

Yıl 1968  yer Kahramanmaraş 23 Nisan Ulusal Eğemenlik ve Cocuk  Bayramı törenleri, bir cani   elinde ki silahıyla, teklifini kabul etmeyen, birkaç ay sonra öğretmen olacak, eğitim adına ülkeye ışık saçacak, Maraş Öğretmen Okulu son sınıf öğrencisi masum Gönül Felekoğlu’nu arkadaşlarının gözleri önünde vuruyor. Yıllar geçse de arkadaşları o anı hiç unutmuyor.

Hemen yanı başında kanlar içinde en samimi sınıf arkadaşını kaybeden emekli öğretmen Leyla Özdemir Erdem, hala o günlerin acısını yaşıyor ve o anı hiç unutmuyor.

Leyla Özdemir Erdem’in 24 Nisan 2020 yılında bir sosyal medya hesabından paylaştığı anısını siz takipçilerimizle paylaşmayı uygun gördük.

“Bugün günlerden 24 Nisan.

Tam bundan 52 yıl önce, cani bir yaratık tarafından hunharca aramızdan alınan, sınıf arkadaşımız GÖNÜL FELEKOĞLU’NU sonsuzluğa uğurladığımız gün.

İsterseniz şimdi size o acı günün öyküsünü anlatayım;

Arkadaşımız Gönül Felekoğlu ,iyi kalpli, temiz, asil, Elbistanlı varlıklı bir ailenin ortanca çocuğuydu.. O’nu her zaman elinde kitap koridorları adımlarken hatırlarız. Okul da kontenjan eksikliği olduğu için ek sınavla tekrar öğrenci alımı yapılmış ve bir gün elin de valiziyle geldiğinde, eşyalarını koyacak dolap ararken karşılaşmış, yardımcı olmuş dolabını beraber yerleştirmiştik.

Böylece ilk arkadaşlık bağlarımız kurulmuş birbirimizi çok sevmiştik. 3 yıl aynı sınıfı ve yatakhaneyi paylaşmıştık. O kadar çok anılarımız vardı ki, hangi birisini anlatayım. Gülüşü güzel, duruşu asil di

Ne yazık ki 23 Nisan 1968 salı günü mezuniyetimize birbuçuk ay kala o güzel gülüşü dudaklarında kan pıhtıları ile beraber donup kalmıştı.

Tek suçu,  gerçeği görüp o insanlık dışı mahluka “evet “dememesiydi. İşte bu suçu yüzünden bayram töreninden okuluna dönememiş elinde tabancayla aramıza dalan o kalleşin, kalleşçe kurşunları ile feryatlarımız arasında yere yığılmıştı, tam arkamdaki sıradaydı. Dönüp baktığımda yerde ağzından kanlar akarken son görüşüm olacağını ne bilebilirdim ki.

Onunla evlenip her gün ölmektense, bir gün ölmek daha makbuldür derdi hep.

Sen, halen bizim gönlümüz de 18 yaşındaki melek yüzlü arkadaşımız olarak kaldın. Bizlerde 70 ne gelmiş ihtiyarlar oluverdik. Ama sen hep kalbimiz de  yaşayacaksın, biz yaşadığımız müddetçe .Müsterih uyu rahmetler üzerine yağsın canımız Gönül’ümüz….

Psikoloji kitabımın boş bir sayfasına birkaç gün önce bir şarkının sözlerini yazmıştın. Anlam verememiş sormuştum?

“Beni bu şarkıyla hatırlarsın demiştin”. Ben seni hiç unutmadım Gönül .

Ayrılmak ne kadar zor

Unutulmak çok acı,

Dün gülen bakışların

Bugün bana yabancı.

O kadar zalim olma

Bu mahzun kalbe karşı,

Dün gülen bakışların

Bugün bana yabancı.

Senin şarkını dinliyorum canım, her zaman o günleri anarak.

Duyduğumuza göre, katil (Afşin İlçesinden Mehmet Ö.) bir süre sonra af nedeniyle serbest bırakılmış ve işe girme hakkı bile tanınmış. Hangi başbakandı bu hakkı veren hatırlamıyorum.

Yapmayın beyler, kalem tutan elleri değil silah tutan elleri serbest bırakıyorsunuz.

Oysa 90 yaşında bir ana yıllardır bu acıyla yaşıyor. Ve ilk olarak dün bu bayramın 100.yılında balkondan tören izliyor, güçlükle ayakta durmaya çalışarak saygı duruşunda bulunuyordu, eli öpülesi ana hepimizin anası .Saygıyla önün de eğiliyoruz. Bizler 52 yıl önce bugün gözyaşları ve hıçkırıklarla Gönül’ümüzü Elbistan’a yolcu etmiştik. Maraş Maraş olalı böyle bir cenaze töreni görmemişti.

Ben bu yazıyı yazabilmek için kardeşi İlhan Özlem Uğurlu’dan müsaade aldım.

Çünkü o henüz 9 yaşındaydı ablasını kaybettiğinde. Ama biz hepimiz O”nun ablasıyız artık.. İnanın bunları yazarken çok zorlandım, boğazım düğümlendi hep, gözlerim yaşardı,  ağladım. Mekânın cennet yattığın yer ışıklarla dolsun, sen hep kalbimizdesin Gönül, ruhun şad olsun..

Böyle katillerin de salıverilmesini şiddetle kınıyorum, yetti artık hep yanlışlar yapılıyor, acıları aileleri yaşıyor. Biraz empati duyulsun…

Leyla Özdemir Erdem”

Dipnot: (Ben o yıl Elbistan Mükrimin Halil Lisesi Orta kısmında öğrenciydim, Gönül Felekoğlu’nun bir cani tarafından öldürülmesi Elbistan’da büyük infial uyandırdı. Cenaze törenine Elbistan halkının 7 den 77 si katıldı, cenaze Elbistan Belediyesinin bando takımının “Plevne Marşı” eşliğinde mezarlığa kadar taşındı. Mezarlıkta konuşmalar yapıldı ve defnedildi. Oğuz Karakoç)

.