BİR ANNENİN MEKTUBU (Kızım Dilara’ya)

BİR ANNENİN MEKTUBU (Kızım Dilara’ya)

Öğretmen olmak için gidiyorsun uzağa

Karanlığı ışıtan bir meşale ol kızım.

Gittiğin yollar çetin düşme sakın tuzağa

Madde yokuşlarında hep mânâyı bul kızım!

Bastığın adımların atmasın çöle seni

Bülbül olsun yoldaşın götürsün güle seni

Savurmasın hiç kader sert esen yele seni

Karganın gittiği yol gülşen değil mil kızım

Güzel ahlak hırkanı sırtından hiç çıkarma

Hakk’dan gayrı kimseye yalvarıp da yakarma

Kelamın tatlı olsun agu sözü haykırma

Ucu keskin hançerdir acı sözlü dil kızım

Açma gönül heybeni  kaypak çakıl taşına

Ummadığın bir anda dert açmasın başına

Merhamet taşımayan bakmaz gözün yaşına

Elin evladı  inan ele ucuz bil kızım

Bir damla yaş inmesin kirpiğinin ucuna

Yanlış yola saparsan gider Rabbin gücüne

Sadakat bayrağını dik ki gönül burcuna

Dilinden zehir değil; dökülsün hep bal kızım

Yaptığına bakılır, lafına hiç bakılmaz

Özü bulanık dilden berrak sözler dökülmez

İçi çürük tahtaya sağlam  çivi çakılmaz

İstikâmetin olsun daim doğru yol kızım

Neydim , ne oldum değil; nolacağım diyesin

Haramdan uzak durup, helal ekmek yiyesin

Haksızlığa dur deyip, hak libası giyesin

İpek, atlasta değil, huzur bazen çul kızım.

Kaşa göze meyletme, otu çek köküne bak

Edepsizle yol alma , edip ol gönüle ak

Çocuklar bir çiçektir, taç edip başına tak

Yalnız öğreten olma , kalplerine dol kızım

İlmin için hicrana göğsümü geriyorum

Vuslat tohumu ekip hasreti deriyorum

Tecrübe pınarımdan  damlalar veriyorum

Öğüdüm agu değil,şeker, şerbet, bal kızım...

Nurgül KAYNAR YÜCE