Türkülere Destan 4 – Dr.Mehmet Güneş

“Yemen”i yâd edip ağıtlar yakmış,

“Tez gel ağam” diye yollara bakmış,

Hüznün her rengini miras bırakmış,

Yaralı ceylandır bizim türküler…

“Çanakkale” içre “Aynalı Çarşı”,

“Onbeşliler” gider düşmana karşı,

Sessiz hıçkırıklar inletir arşı,

Kırılmış fidandır bizim türküler…

“Çamlığın başını” bir tütün alır,

Türkülerin gözü “Sürmeli” olur,

“Seher vakti” yol gösterir, yol bulur,

Dertliye dermandır bizim türküler…

“Kırklar Dağı”ndaki “Turnalar” hasta,

“Kınayı getiren” “aney”ler yasta,

Karşı dağı “duman kaplar” Sivas’ta,

“Kar ile boran”dır bizim türküler…

“Diyarbekir”, Güzelses’le “şâd akar”,

“Urfa Dağları”ndan marallar bakar,

“Çayda”ki “çıra”yı bir gazel yakar,

Âteş-i sûzândır bizim türküler…

“Maraş’tan bir habar” geliyor bize,

“Merik kan kusuyor”, ne hacet söze,

Mezar kazılınca “sıladan yüze”,

Taşı ağlatandır bizim türküler…

Karadeniz kemençeyle coşuyor,

Coşkular içinde hüzün taşıyor,

“Eşref Bey Ağıdı” yürek deşiyor,

Hançerden yamandır bizim türküler…

Yaz “Kâtibim”; “Gemilerde tâlim var”,

İstanbul’da “Bahriyeli yârim var”,

“Aman doktor” benim dertli hâlim var,

Hastaya Lokman’dır bizim türküler…

“Çeşm-i siyahım”la derdim uyandı,

“Bir of çektim” dağlar kana boyandı,

“Yandı Çukurova” âhımdan yandı,

Dilde “Mihriban”dır bizim türküler…

“Bitez Yalısı”nda oturur zeybek,

“Çökertme” söyleyip, diz vurur zeybek,

Efeden kızana dik durur zeybek,

Zâlime isyandır bizim türküler…

Meriç, selâm söyler dertli Aras’a,

Erciyes el eder Ağrı’ya, Kars’a,

“Ezgiden bir köprü” nerede varsa,

Oraya revândır bizim türküler…

“Şu uzun gecenin” yorgun düşünde,

Erzurum’da “Sarı Gelin” peşinde,

Hasret ocağının aşk ateşinde,

Aşk-ı gülistandır bizim türküler…