Yatalak Dede Yardım Eli Bekliyor
Adı, Veli Kelek. 80 yaşında. 4 yıl önce ani bir rahatsızlık nedeniyle belden aşağısı tutmaz oldu ve yatalak bir hayat yaşıyor. Hiçbir sosyal güvencesi yok. Virane bir evde yaşam mücadelesi veriyor. Piyasalarda iş buldukça çalışan oğlunun evinde yaşama tutunmaya çalışıyor. Yürüyemediği için evin duvarının dibine tahtadan yapılan basit bir kulübenin içinde yaşamı seyrediyor. Çok eski ve demir yığını haline gelen ilkel tekerlekli aracı kullanılamaz halde. Tek ve son bir isteği var Veli Kelek’in; Yardımsever kurum ve insanlardan kalan ömrünü akülü bir araç ile doyasıya gezerek tamamlamak istiyor. Bu çileli hayata uzanacak bir el var mı?
Aslen Ekinözü ilçesine bağlı Kandil köyünden olan 80 yaşındaki Veli Kelek, geçim derdi bulunan oğlunun evinde kalıyor. 4 yıl önce gelen ani bir rahatsızlıkla dizlerinde ve ayaklarında şişlikler oluştu. Yapılamayan tedavi nedeniyle yıllardır yatalak olarak yaşam mücadelesi veriyor. Çok ilkel ve kullanılmaz durumdaki tekerlekli arabası işlev göremezken, dünyaya bakışını evin hemen yanı başına tahtalarda oluşan derme çatma bir gölgeliğe sığınarak sürdürüyor.
Önceleri mahalledeki çocuklardan aldığı yardımla eski tekerlekli aracı kullanılamaz hale gelince günü güneşi ancak evin dibindeki gölgelikte geçirebiliyor. Zor bir yaşam içinde olan yaşlı adamın hiçbir sosyal güvencesi olmaması ve geliri olmaması ise zorlu hayatına adeta katmerli çile katıyor.
Veli Kelek’in tek derdi belki de son arzusu ile devlet yetkililerinden, kurumlarda ve hayırseverlerden kendisine yardım eli uzanması. Uzun zamandır gezmeye ve dolaşmaya hasret kalan yaşlı yüreğin son arzusu kendisine bir akülü aracın temin edilmesi. Bilen bilir, çeken ve yaşayan bilir anlamında yardım ve destek bekleyen Veli Dede, yardımsever yüreklere seslenerek,
“Yaşım başımı geçti. Kimseden şimdiye kadar yardım isteyemedim. Belki de gururuma yediremedim ama hayatımın şu son zamanlarında devlet büyüklerimizden, kurum yetkililerimizden ve hayırseverlerden son ve tek bir isteğim var. Hiç gezemez oldum. Yıllardır yatalak olarak yaşamak zorunda kaldım. Oturduğum yerden kalkamıyorum. Bir süre önceye kadar kullandığım tekerlekli araç kullanılamaz duruma geldi. Günlerdir, aylardır evin dibinde dışarıyı seyrediyorum. Gezme şansım hiç yok. Eğer bir yardımsever kişi ve kurum çıkıp ta akülü bir araç temin ederse dünyalar benim olacak. Çektiğim acılar belki bir nebze olsun azalır” sözleriyle dile getirdi.
Bakalım bu yaşlı yüreğe destek olabilecek bir kurum, yetkili veya hayırsever çıkacak mı? Yoksa köşe başı duvar dibinde yaşanan bu acılar görülmeden, hissedilmeden devam mı edecek?
