Bu yazımda bazı acemiliklerimizden bazı yapılan yanlışlardan bahsedeceğim.
Malumunuz Kahramanmaraşspor’umuz 46 yaşına girdi.
Bir daha 46 yaşına girmeyecek.
Bilindiği gibi 46’nın önemi çok büyük…
Bu önemli gün adına önemli bir adım atılarak store ve resepsiyon düzenlendi…
Ne ala, ne ala…
Acemilik dedik, bazı küçük hataları es geçtik taki kabak tadı verene kadar.
Şimdi bu yazıma çok alınacaklar olacak.
Ne yapalım dost acı söyler.
Kocaeli galibiyeti öncesi yazacaktım ama moral bozmak istemedim.
46 yıllık bir çınar adına ilk defa bir store açılışına şahit olduk.
İyi kötü açılışını yaptık ve elimizden geldiği kadar destek olmaya çalıştık.
Ama üzüldüğüm nokta protokol zayıflığı…
Mülki amirlerin olmayışı…
Şimdi denilecek biz çağırdık onlar gelmedi.
Belki de haklılar, çağırmışlardır mutlaka ama nasıl?
Birebir yüz yüze görüşmemi, davetiye gönderme ile mi?
Tartışılır…
Sevindiğim nokta ise siyasilerin yer alması hem de kaynaştırıcı bir şekilde…
İktidarı, muhalefeti vs. vs…
Maşallah açılışın katılımı mülki amirler dışında oldukça iyiydi.
Tam bir organizasyon işi olmasa da acemilik yaşansa Kahramanmaraşspor sevdasının tutumu ile acemilik ört bas edildi.
Hadi geçelim devamı olan resepsiyona…
Yani zurnanın zırt dediği yere…
Davetiyeye göre saat 17.00’da Kafum Merkezinde…
İçimizdeki sevdayı durduramadık ve gittik.
Organizasyon yok, sadece Kafum alanı ve boş spor kompleksi ile karşı karşıyayız…
Hayda, Saat 17.00 deniliyordu yanlış mı geldim dedim.
Şaşkınlıklar içerisinde durakaldım.
Saat 18.00 oldu ve uzaktan ufaktan gelinmeye başladı…
Tabi bu arada gelen gitti, soğuk alanda, boş mekanda ne iş yapsın…
Neyse dedik biraz daha kalalım takım bizim takımımız düşüncesi ile…
Zaman geçti, yavaş yavaş bir hareketlilik başladı.
35-40 kişilik bir katılım ve sen çal sen oyna mantığı…
Kendi kendime dedim ‘VAY BE’ biz 30-40 kişiymişiz…
Şimdi denilecek organizeyi kulüp yerine taraftar yapsaydı diye…
Olabilirdi, ama ne fark eder, oraya gelecek adam kendi içinden gelerek bu benim takımım diyerek gelecek.
Zorla güzellik olmaz…
Bu konuda kimsenin suçu yok sadece organizasyon eksikliği ve boş spor salonu(Kafum)…
Tabi soğuk alanda ne reye kadar bekleriz meçhul…
Taki bekleyemedim de, çıktım gittim.
Arkadan sadece sosyal paylaşımlara baka kaldım…
Bir de ne göreyim, kendin çal kendin oyna mantığı ve yakışıksız görüntüler…
Olamaz, olamaz dedim ama nafile, maalesef acemiyiz ama o kadarda değildi.
Bu şehirde KAHRAMANMARAŞSPORLUYUM diyenleri hiç göremedim.
Tabi ben her zaman şunu savunuyorum...
Bu şehir Başarıya endeksli, başarı varsa herkes mutluluk tablosunda, başarı yoksa sen sağ ben selamet…
Hal böyle olunca görünen köye kılavuz gerekmiyor.
Tabi burada bir gerçeği de es geçmek istemem…
Açılan store ne kadar sağlıklı olur, ürünlere ne kadar talep olur onu zaman gösterecek.
Ama şu bir gerçek, bizde bedavacılık olduğu sürece bu iş uzun vadeli gibi görünmüyor.
İnşallah Kocaeli birlik galibiyeti ile başarı gelirde mutluluk tablosunda yer almak yerine store ile birlikle kuvvetlenme sahiplenme, kenetlenme çığırını aşsa…
Herkes bu anlamda “Benim Takımım, Benim Şehrim, Her yerde Desteklerim” sözcüğünü samimi dille ifade etse…
Kalın Sağlıcakla…